Τη σχολική χρονιά 2014-2015, στο διάστημα Οκτωβρίου 2014 - Μαΐου 2015, ο Όμιλος Φιλαναγνωσίας του Ζαννείου Προτύπου Πειραματικού Γυμνασίου καταπιάστηκε με την ανάγνωση κια μελέτη του μυθιστορήματος "Η Μεγάλη Χίμαιρα" του Μ. Καραγάτση. Στον Όμιλο συμμετείχαν 13 μαθητές και μαθήτριες της Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου και 1 μαθήτρια του Ζαννείου Προτύπου Πειραματικού Λυκείου.
Οι Τετάρτες μας
Κάτι το κτητικό μας, κάτι ο πληθυντικός Τετάρτες, το μυαλό είτε πάει σε reunion παλιών συμμαθητών ή έστω, σε τακτικές συναντήσεις φίλων που ξεδίνουν σπάζοντας τη ρουτίνα της βδομάδας στα δύο? Στο βιβλίο, όμως, δεν πάει με τίποτε! Πολύ περισσότερο, όταν αυτές οι Τετάρτες είναι ραντεβού 13 γυμνασιόπαιδων -Α?, έχουμε και μία μεγάλη από την Α΄ Λυκείου, να βάζει τα πράγματα στη θέση τους- που διαβάζουν Καραγάτση. Άκουσον, άκουσον! Την εποχή, που θριαμβεύει στους εφήβους το βαμπιρικό saga Twilight και Οι 50 αποχρώσεις του Γκρι, 13 σχολιαρόπαιδα και 2 καθηγητές ασχολούνται με τη «Μεγάλη Χίμαιρα» του Μεσοπολέμου.
Για όλα φταίει ο υποδιευθυντής μας, ο Γιάννης ο Φριλίγκος, συνοδοιπόρος μου τις Τετάρτες. Η ιδέα μπήκε το προηγούμενο καλοκαίρι, με αφορμή τη θεατρική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» από τον Δημήτρη Τάρλοου, εγγονό του Μ. Καραγάτση, στο Φεστιβάλ Αθηνών. Αυτό ήταν! Να μην μπει η σπίθα? Ξεσκόνισα ό,τι καραγάτσειο ανάγνωσμα διέθετε η βιβλιοθήκη μου, με έμφαση στην πολύκροτη «Χίμαιρα», χώρια κάποια αφιερώματα ?έντυπα και ψηφιακά- που βρήκα η ίδια ή με προμήθευσε ο Γιάννης. Βαφτίσαμε την ομάδα μας, για τους τύπους, με το βαρύγδουπο τίτλο «Όμιλος Φιλαναγνωσίας». Προς Θεού, μην πάει ο νους σας στην αριστεία και σε άλλα συναφή? Μακριά από μας τοιαύτη ματαιοδοξία!!! Τα παιδιά της παρέας μας δεν προσδοκούσαν να αριστεύσουν σε κάτι μέσα από τον όμιλό μας, αλλά κι οι καθηγητές συντονιστές δεν προσδοκούσαν να επενδύσουν στην αριστεία ούτε να αποκομίσουν άριστα αποτελέσματα. Μια κοινή, κοινότατη επένδυση ψυχής ήταν?
Δύσκολο σήμερα να βρεις παιδιά να αγαπούν να διαβάζουν λογοτεχνία στον αντικειμενικά λιγοστό ελεύθερο χρόνο τους. Δύσκολο και το θέμα και το ύφος του βιβλίου· Μεσοπόλεμος κι ένας έντονα αισθησιακός Καραγάτσης, που για πολλούς γονείς είναι προκλητικός και άρα, ανεπίτρεπτος σε τόσο μικρές ηλικίες, αφήστε τις εκτενείς εικονοπλαστικές περιγραφές που κουράζουν τα παιδιά. Ωστόσο, όλους μας ένωσε η αγάπη για το διάβασμα, η αγάπη για το θέατρο, η αγάπη για το λόγο, όχι αυτόν τον βάναυσα κακοποιημένο σε καθημερινή βάση από τα social media ούτε τον στοιβαγμένο σε αφόρητα τετραγωνισμένα καλούπια, αλλά το λόγο της λογοτεχνικής έμπνευσης και τέχνης, εκείνον που μαγεύει ψυχή, μυαλό και σώμα σύγκαιρα. Κι αυτό το λόγο αναζητήσαμε μέσα από τις αναγνώσεις μας στο σχολείο κάθε Τετάρτη απόγευμα 2-4 ή κάποτε 2-5, ανάλογα την όρεξη όσων από την ομάδα άντεχαν για υπερωρίες. Αυτό το λόγο βρήκαμε ανιχνεύοντας λέξεις, φράσεις και εικόνες μέσα στο έργο του Καραγάτση. Αυτό το λόγο ακούσαμε κι απολαύσαμε στη θεατρική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» στο θέατρο «Πορεία». Αυτό το λόγο ζωντανέψαμε με δραματοποιήσεις τις ώρες του Ομίλου, αυτοσχεδιάζοντας, παρωδώντας, λυτρώνοντας τις καθημερινές πιέσεις του σχολικού ωραρίου με ολίγον από κωμική υπερβολή. Αυτό το λόγο απολαύσαμε ενσαρκωμένο στα άλλα 3 θεατρικά έργα που είδε η ομάδα, σχεδόν σύσσωμη, κάποια κυριακάτικα βράδια. Κι αυτό το λόγο «αγγίξαμε» στο σπίτι της Μαρίνας Καραγάτση, μιας αντισυμβατικής φυσιογνωμίας, με σαγηνευτική γλύκα και παιδεία.
Περάσαμε μια χρονιά με χαλάρωση, με ζεστασιά, με γέλια, με πειράγματα, με υπερβάσεις, με τη δική του χίμαιρα ο καθένας μας, με παιδικά μυαλουδάκια να γεμίζουν προβληματισμούς και έμπνευση για παραπέρα βήματα στη ζωή, με το δάσκαλο να κατακρημνίζεται μπροστά στους μαθητές του και να ακολουθεί το ρυθμό τους, γιατί αυτό σημαίνει διδακτική σχέση και σχέση, γενικότερα.
Τι σημαίνει, όμως, για καθέναν από μας όλη αυτή η εμπειρία; Για τα μικρά παιδιά: Έλενα = πρωτόγνωρη εμπειρία, Κωνσταντίνα = φιλία, Σοφία = διασκέδαση, Ξενοφώντας = ψυχή, διαφορετικότητα, Αλεξάνδρα = ενδιαφέρον, Ειρήνη = γέλιο, θέατρο, οικογένεια, Νικόλας Κ. = κάτι το μοναδικό, Αλέξανδρος = χιούμορ, Τασία, φράουλες (άντε γεια, το άτομο!!!), Νίκος Λ. = όμορφες δημιουργικές στιγμές, Ασπασία = συνεργασία και αγάπη, Νεκταρία = θέατρο, Γιώργος = fabulous, παράδοση, ξεγνοιασιά, Χρυσάνθη = συλλογικότητα, ψυχαγωγία, έμπνευση, στοχαστικότητα. Για τα μεγάλα παιδιά: Ελένη = παρέα αυτοσχεδιάζουμε, Γιάννης = ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ ΒΛΕΜΜΑΤΟΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΧΤΙΔΑ: Κάθε Τετάρτη ν΄αφουγκράζομαι το βλέμμα των μαθητών, μετά την επτάωρη μελέτη τους, καθώς αυτό αναπαύεται και ταξιδεύει σε μιαν αχτίδα τέχνης.
Κλείνοντας, θέλω να ευχαριστήσω την Ασπασία Ραφελέτου από την ομάδα μας για τον τίτλο «Οι Τετάρτες μας»!!!
Μαρινάτου Ελένη
